دوباره فاطمیه شد. فصل سرد گریه. فصل درد و بی تابی و بی طاقتی. فصل سیاه بی مادری... فاطمیه، معنی درد است. جلوه ی درد است. نه! اصلا خود درد است... این حجم عظیم مصیبت که بر دل مولا نشسته، گریه آورترین حال دنیاست؛ آنجا که می فرماید:
« یَا فَاطِمَةُ کَلِّمِینِی فَأَنَا ابْنُ عَمِّکَ عَلِیُّ بْنُ أَبِی طَالِبٍ»...
پ.ن. بعد از سالها، اینجا دوباره بوی مادر گرفت...
